Pagine

giovedì 8 ottobre 2015

Eduardo De Filippo 'a fenesta

'a fenesta

E tengo na fenesta a pianterreno, 
c'affaccia int' a na strafa scanusciuta; 
cu n'aria profumata, e na veduta, 
ca si t'affacce, nun t' 'a scuorde cchiù. 
Si stongo 'e buonumore, affacci' a mmare, 
e veco semp' 'o stesso bastimento 
ca parte chin' 'e fede e sentimento, 
e c' 'a bandiera d''a sincerità. 
Parte ciuro, e nun arriva maje. 
Quanno s'abbìa, sabbìa c' 'o maistrale; 
ma ncòccia sempre 'o stesso tempurale, 
'o stesso maletiempo, e adda turnà! 
Quanno senza speranza, e senz'ammore 
m'affaccio e vec' 'o stesso bastimento, 
nce mengo dinto 'o core mio scuntento, 
e c' 'o mare ntempesta dico: "Va". 
Quann'è bontiempo, ognuno è marenaro 
e se vulesse mettere a temmone... 
C' 'o mare ncalma, tutte songo buone 
'e purtà nu vapore a passià. 
Miéttece a buord''o bene ch' 'e vuluto, 
e tutt' 'o chianto amaro ch'è custato... 
Nisciunu bastimento s'è affunnato 
quanno ce' 'e miso a buordo 'a Verità.





Nessun commento:

Posta un commento