Maria Clotilde Cundari
Abbasta ‘o pensiero
S’ io putisse fa’ na cosa straordinaria,
io pe’ tte ‘a facesse .
Io te vulisse duna’ ‘o munno ‘ntero
ma nun ce ll’aggio fra ‘e mmane,
scippasse ‘o cielo e t’ ‘o purtasse,
zucasse ‘o mare e po’ te vasasse,
acchiappasse ‘a meglia stella
e ‘a ‘ncartucciasse dint’ ‘a na carezza,
pigliasse l’aucielle ‘a coppa ‘e rametielle
pe te fa’ na serenata a pelle a pelle,
e tutt’ ‘e sciure a coppa a ‘sti ciardini
pe te fa’ na curona ‘nt’ ‘e capille,
po’ appreparasse nu lietto ‘e nuvole
e leggia leggia te pusasse ‘ncoppa,
scurtecasse poi l’arcobaleno
e t’ ‘e mpizzasse chiena ‘e culore ‘a vita
po’ salisse ‘ncopp’ ‘o scannetiello
e t’ ‘e pitasse ‘a luna c’ ‘o penniello .
Sarria na cosa grande si ‘o putisse fa’…
ma nun fa’ nniente, tanto… è ‘o vero
ca pure pe’ ll’ammore, basta ‘o pensiero!
Maria Clotilde Cundari
Nessun commento:
Posta un commento